Hindistan ve Pakistan, bağımsızlıklarını kazandıkları 1947 yılından bu yana, tarihsel ve jeopolitik nedenlerden ötürü pek çok kez çatışma yaşamış iki komşu ülkedir. Bu çatışmalar, her iki ülkenin de askeri kapasitesini artırmasına ve stratejik gelişimlerine öncülük etmiştir. Günümüzde, Hindistan ve Pakistan ordularının karşılaştırılması, hem bölgesel güvenlik açısından hem de uluslararası ilişkilerin anlaşılması açısından önemli bir konudur. Bu makalede, her iki ordunun güçlerini, stratejilerini ve genel askeri kapasitelerini detaylarla inceleyeceğiz.
Hindistan Ordusu, dünya çapında en büyük ikinci ordulardan biri olup, toplamda yaklaşık 1.4 milyon aktif asker ile 2 milyon yedek askeri personel bulundurmaktadır. Hindistan, savunma bütçesini yılda yaklaşık 70 milyar dolar seviyesinde tutmakta; savaş uçakları, denizaltılar, tanklar ve tüm askeri teçhizat konusunda büyük bir çeşitlilik sunmaktadır. Ülke, yerli üretimi artırma hedefleri doğrultusunda son yıllarda birçok askeri projeye imza atmış, 'Make in India' kampanyasıyla savunma sanayiini güçlendirmiştir.
Stratejik açıdan, Hindistan ordusu, hem konvansiyonel hem de asimetrik savaş senaryoları üzerinde durmaktadır. Doğu ve Batı Cephesi'nde oluşabilecek tehditlere karşı hazırlıklı olmak amacıyla, Kuzey Hindistan’daki montaj alanları ve askeri üsleri sık sık güncellenmektedir. Ayrıca, Hindistan, muhalefet ettiği ülkelere karşı stratejik birlikte hareket etme ve bölgesel ortaklıklar geliştirme çabalarını da artırmaktadır. ABD, Japonya ve Avustralya gibi ülkelerle imzalanan güvenlik anlaşmaları, Hindistan'ın askeri işbirliği temellerini sağlamlaştırmaktadır.
Pakistan Ordusu, 1.2 milyon aktif asker ile 600 bin yedek asker bulundurmakta olup, daha küçük bir yapıya rağmen etkili bir operasyon kabiliyetine sahiptir. Ülkenin savunma bütçesi ise yaklaşık 10-12 milyar dolar civarında değişim göstermektedir. Pakistan, askeri donanımda dışa bağımlılığı azaltmak için yerli üretim projeleri üzerinde büyük bir çaba harcamaktadır. Özellikle, balistik füzeler ve hava savunma sistemleri gibi stratejik silah projelerine öncelik verilmiştir.
Strateji olarak, Pakistan Ordusu daha çok düşük yoğunlukta çatışma ve hibrid savaş yöntemlerine odaklanmaktadır. Hindistan ile geçmişteki çatışmalardan edindiği deneyimler, Pakistan’ı daha asimetrik savaş taktikleri geliştirmeye yönlendirmiştir. Ülke, iç güvenliğin sağlanması ve sınır güvenliği açısından aktif bir şekilde terörle mücadeleye yönelmiştir. Bu çabalar, Pakistan’ın askerî gücünün sınırlarını koruma konusundaki kararlılığını göstermektedir. Ayrıca, Pakistan, nükleer kapasitesinin de önemli bir caydırıcılık unsuru olduğunun bilincindedir ve bu alanda gelişmeye devam etmektedir.
İki ülke arasındaki askeri güç ve strateji karşılaştırması, sadece sayı ve donanım açısından değil, aynı zamanda uluslararası ilişkiler ve jeopolitik dengeler bakımından da incelenmelidir. Hindistan ve Pakistan orduları arasındaki bu rekabet, her iki ülkenin de iç politikalarını etkilemekte ve milletlerarası alandaki ilişkileri şekillendirmektedir. Gelecekteki çatışmaların önlenmesi ve barışın sağlanması adına, her iki ülkenin de diyalog yollarını açık tutması büyük önem arz etmektedir.
Sonuç olarak, Hindistan ve Pakistan ordularının karşılaştırılması, iki ülkenin askeri kapasiteleri ve stratejilerinin ne kadar farklılık gösterdiğini ortaya koymaktadır. Bu iki askeri güç, birbirinin varlığını bir tehdit olarak algılamakta ve bu durum, bölgedeki güvenlik paradigmalarını derinden etkilemektedir. Bu nedenle, bölgedeki barış ve istikrarı sağlamak için her iki ülkenin de ortak zeminde buluşması, hem kendi halklarına hem de uluslararası topluma yarar sağlayacaktır.
